ಕಾಯಿ ಕಡುಬಿನ ಕಥೆ - ಬಾಗ ೧
ಕಾಯಿ ಹೂರಣದ ಘಮ ಘಮ ಇಡೀ ಮನೆಯನ್ನೇ ಆವರಿಸಿತ್ತು. ಸುಕ್ಕು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಮೂಗಿನಿಂದ ಆ ಸ್ವಾಧವನ್ನು ಹೀರುತ್ತ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯ ಕಡೆ ಓಡಿದಳು ಪುಟ್ಟಿ .
" ಅಜ್ಜಿ ! ಏನ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೀಯ ? ಘಮ ಘಮಾಂತ ಸೀ ತಿಂಡಿ ವಾಸ್ನೆ ಬರ್ತಿದೆ !"
" ಬಂದ್ಬಿಟ್ಯಾ ವಾಸ್ನೆ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ?! ಕಾಯಿ ಕಡುಬು ಮಾಡ್ತಿದ್ದೀನಿ ಪುಟ್ಟಿ ! ನಿನ್ಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ ಅಲ್ವ ?" ಅಜ್ಜಿ ಕಾಯಿ ಹೂರಣವನ್ನು ಪುಟ್ಟ ಕಣಕದ ಬಟ್ಟಲಿಗೆ ತುಂಬಿ, ಬಟ್ಟಲಿನ ತುದಿಗಳನ್ನ ಎಳೆದು ಸೇರಿಸಿ ಮುಚ್ಚಿದಳು .
"ಹಾ ! ಸಿಹಿ ಸಿಹಿ ಕಾಯಿ ಕಡುಬು ! ನಾನೂ ಮಾಡ್ತಿನಜ್ಜಿ !" ಪುಟ್ಟಿ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಅಜ್ಜಿಯ ಜೊತೆ ಕುಳಿತು ತಾನೂ ಕಡುಬು ಮಾಡಲು ಮುಂದಾದಳು .
ಪುಟ್ಟಿ ಹೂರಣವನ್ನ ಕಣಕದ ಬಟ್ಟಲಿಗೆ ತುಂಬಿ ಕಡುಬು ಮಾಡಿ ಅಜ್ಜಿಗೆ ತೋರಿಸಿ " ಅಜ್ಜಿ ! ನನ್ ಕಡುಬು ರೆಡಿ !" ಎಂದಳು .
"ಇದು ಉಂಡೆ ಆಯ್ತಲ್ಲಾ ! ಹೂರಣ ಒಳಗೆ ಸೇರ್ಸಿ, ಕಣಕದ ಬಟ್ಟಲ ತುದಿಗ್ಳನ್ನ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರ್ಸಿ ಜಿಗುಟಿ ಒಂದು ಮೂಗು ಇಟ್ರೆ , ಆವಾಗ ಅದು ಕಡುಬು !"
"ಕಡುಬಿಗೇಕೆ ಮೂಗು ಇರ್ಬೇಕು ಅಜ್ಜಿ ?" ಸ್ವಾರಸ್ಯದಿಂದ ಕಣಕದ ತುದಿಗಳನ್ನ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿಸಿ ಜಿಗುಟಿ ತನ್ನ ಕಡುಬಿಗೆ ಮೂಗನ್ನು ರಚಿಸುತ್ತ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಳು ಪುಟ್ಟಿ .
"ಅದೇಕೋ, ಅದೇನ್ ಕಥೆಯೋ ನಾ ಕಾಣೆ ! ಆದ್ರೆ ನಿನ್ ಹಾಗೆ ಒಬ್ಬ ಪುಟ್ ಹುಡುಗಿ 'ಕಡುಬಿಗೆ ಮೂಗು ಉಂಟೇ' ಅಂತ ಅವಳ ಅಮ್ಮನ್ನ ಕೇಳಿದ್ಳಂತೆ ! ಆ ಕಥೆ ಮಾತ್ರ ನನಗ್ಗೊತ್ತು !"
" ಆಹಾ ! ಕಥೆ ! ಕಡುಬಿನ ಕಥೆ ! ಇದೂ ನಿಮ್ ತಾತ ಹೇಳಿದ್ ಕಥೆಯೇ ಅಜ್ಜಿ ? " ಬಲು ಖುಷಿಯಿಂದ ಕೇಳಿದಳು ಪುಟ್ಟಿ .
"ಹುಮ್ ! ನನ್ ಮೆಡ್ರಾಸ್ ತಾತ ಹೇಳಿದ್ ಕಥೆ !"
" ಹೇಳಜ್ಜಿ ! ಈಗಲೇ ಹೇಳು !" ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಿದಳು ಪುಟ್ಟಿ .
ಅಜ್ಜಿ ಮಾಡಿದ ಕಡುಬುಗಳನ್ನು ಹಬೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಬಂದು ಪುಟ್ಟಿಯ ಸಮೀಪ ಕುಳಿತಳು .
"ಕಾಯಿ ಕಡುಬಿನ ಕಥೆ ! ಹೇಳುವೆ ! ಕೇಳು !"ಕಥೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು .
ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಗುಣವತಿಯಾದ ಒಬ್ಬ ತಾಯಿ ಇದ್ದಳಂತೆ.
ಅವಳಿಗೆ ಜಾಣಮರಿಯಾದ ಒಬ್ಬ ಮಗಳು ಮತ್ತು
ತುಂಟಮರಿಯಾದ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ಮಗಳೂ ಇದ್ದರಂತೆ .
ಒಂದಾನೊಂದು ದಿವಸ ರುಚಿ ರುಚಿಯಾದ ಹತ್ತು ಕಾಯಿ ಕಡುಬುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಡಬ್ಬಿಗೆ ಹಾಕಿಟ್ಟಳು ಅಮ್ಮ .
'ಹುಡುಗಿಯರೇ ! ನಾನು ಹಣ್ಣು ತರಲು ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುವೆ . ರಾತ್ರಿಯ ಪೂಜೆಗಾಗಿ ಕಾಯಿ ಕಡುಬು ಮಾಡಿಟ್ಟಿರುವೆ . ನಾನು ಬರುವುದರಲ್ಲಿ ಅದನ್ನ ತಿಂದೀರಾ ! ಹುಷಾರ್ !' ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿ ಹೊರಟು ಹೋದಳು .
ಬಲವಾಗಿ ತಲೆದೂಗಿ ಆಟವಾಡಲು ಹೊರಟರು ಹುಡುಗಿಯರು .
ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಉರಿ ಬಿಸಿಲಿನ ಬೇಗೆಯನ್ನ ಸಹಿಸಲಾರದ ತುಂಟಮರಿ, ಮಡಿಕೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ತಣ್ಣನೆಯ ನೀರನ್ನು ಕುಡಿಯಲೆಂದು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕಳು. ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸಿಹಿ ತಿಂಡಿಯ ಘಮ ಘಮ ಅವಳ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರೂರಿಸಿತು !
"ಆಮೇಲೆ ಏನಾಯ್ತು ಗೊತ್ತೇ ?" ಎಂದಳು ಅಜ್ಜಿ .
