ಕಾಸು! ಕಾಸು! ಕಾಸು!

ಕಾಲಾಡು ಕಪ್ಪೆ ಕಾಲಾಡು !

ನೀರಿಗೆ ಬಿಡ್ತಿನಿ ಜಾಲಾಡು !

ಈ ಸಾಲುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೇ ತಡ ! ಅಮ್ಮನ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಇಳಿಬಿಟ್ಟು ಕುಳಿತ ಪಾಪು , ತನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಕಾಲುಗಳನ್ನು ರಪರಪ ಆಡಿಸಿ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಜಾಲಾಡ ತೊಡಗಿತು ! ಪುಟ್ಟ ಕಾಲುಗಳ ಸ್ನಾಯುಗಳಿಗೆ ಈ ಆಟವೇ ವ್ಯಾಯಾಮವಾಗಿ ಪಾಪುವಿನ ಕಾಲುಗಳಿಗೆ  ಬಲ ತುಂಬುತ್ತಿತ್ತು.

ಪಾಪುವಿನ ಕೈ ಮತ್ತು ಬೆರಳುಗಳ ಕೌಶಲ್ಯದ ಅಬಿವೃದ್ಧಿಗೆ ನೆರವಾಗುವಂತಹ ಹಾಡೊಂದು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಒಂದೊಂದೇ ಬೆರಳನ್ನು ಅಂಗೈಯಲ್ಲಿ ತಟ್ಟುತ್ತ ಕಾಸೆಣಿಸುವ ಈ ಹಾಡನ್ನು ಹೇಳಿ  ನಂಜಮ್ಮನವರು ಪಾಪುವನ್ನು ಆಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. 

ಹಾಲಿಗೊಂದು ಕಾಸು!

ಮೊಸರಿಗೊಂದು ಕಾಸು!

ಬೆಣ್ಣೆಗೊಂದು ಕಾಸು!

ತುಪ್ಪಕ್ಕೊಂದು ಕಾಸು!

ಅಪ್ಪ ಕೊಟ್ಟ ಕಾಸು ಅಂಗಡಿಗೆ ಹೋಯ್ತು!

ಅಮ್ಮ ಕೊಟ್ಟ ಕಾಸು ಆಟಕ್ಕೆ ಹೋಯ್ತು!

ತಾತ ಕೊಟ್ಟ ಕಾಸು ತೂತಾಗಿ ಹೋಯ್ತು!

ಮಾಮ ಕೊಟ್ಟ ಕಾಸು ಮಾಯವಾಗಿ ಹೋಯ್ತು!

ಕಾಸು ಕಾಸು ಕಾಸು!

ತಾತ ಕೊಟ್ಟ ಕಾಸು ಅದ್ಯಾಕೆ ತೂತಾಯಿತೋ ಏನೋ ! ಆದರೆ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಭಾರತವನ್ನು ಆಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ ತೂತಿನ ಕಾಸು ಚಲಾವಣೆಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಆರನೆಯ ಜಾರ್ಜ್ ದೊರೆಯ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ , ಪ್ರಿಟೋರಿಯಾ , ಕೋಲ್ಕತ್ತಾ ಮತ್ತು ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿಯ ಟಂಕ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಈ ತಾಮ್ರದ ನಾಣ್ಯಗಳು ತಯಾರಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಈ ತೂತಿನ ಕಾಸಿನ ಮೌಲ್ಯ ಮೂರು ಕಾಸು ಅಂದರೆ ಕಾಲಾಣೆ  ಆಗಿತ್ತು. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಾರದ ಮೈಗಳ್ಳರನ್ನ 'ಮೂರು ಕಾಸಿಗೂ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ' ಎಂದು ಹಳಿಯುವುದನ್ನು ಕೇಳಿದ್ದೇವೆ. ಅಂದರೆ ಮೂರು ಕಾಸಿಗೂ ಒಂದು ಪ್ರಯೋಜನವಿದ್ದಿರ ಬೇಕಲ್ಲವೇ ? ಕುತೂಹಲ ತಡೆಯಲಾರದೆ,  ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮೂರು ಕಾಸಿಗೆ ಏನು ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು ಎಂದು ತಾತನನ್ನು ವಿಚಾರಿಸಿದಾಗ, ತಾನು ಶಾಲೆಯಿಂದ ಮನೆಗೆ ಮರಳುವಾಗ ಮೂರು ಕಾಸು ಕೊಟ್ಟು ಕಡಲೆಕಾಯಿ ಇಲ್ಲವೇ ನಿಂಬೆ ಹುಳಿ ಪೆಪ್ಪೆರ್ಮಿಂಟು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಕತೆಯನ್ನು ತೆಗೆದರು ತಾತ!