ಮೃಗನಾಯಕನ ಕಥೆ
ಬೋನಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಹುಲಿ ಜೋರಾಗಿ ಗರ್ಜಿಸಿತು. "ಅಬ್ಬಬ್ಬ ! ಹುಲಿ ಎಷ್ಟ್ ಜೋರಾಗಿ ಗರ್ಜಿಸ್ತಿದೆ! ಬೇಗ ಹೋಗ್ನೋಡೋಣ ಬಾ ತಾತ !" ಪುಟ್ಟಣ್ಣ ತಾತನ ಕೈ ಹಿಡಿದೆಳೆದು ಅವಸರ ಪಡಿಸಿದ .
"ಅಯ್ಯೋ ! ಬೇಡಪ್ಪ ! ನಾನ್ ಬರಲ್ಲ ! ನನ್ಗೆ ಭಯ !" ಪುಟ್ಟಿ ಅಜ್ಜಿಯ ಕೈಯನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ನಿಂತಲ್ಲೇ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ನಿಂತಳು .
"ನೀನ್ಯಾಕೇ ಕಾಸ್ಬಂಗ್ಲಿಗೆ ಬಂದೆ?" ಪುಟ್ಟಣ್ಣ ರೇಗಿದ .
"ಮೊದ್ಲೇ ಅವ್ಳು ಹೆದ್ರಿದ್ದಾಳೆ ! ಸುಮ್ನಿರೋ ಪುಟ್ಟಣ್ಣ ." ಎಂದ ತಾತ , " ಪುಟ್ಟಿ ! ನೀನೂ ಅಜ್ಜಿ ಸುತ್ತಿ ಬಳಸ್ಕೊಂಡು ಜಾರಾ ಬಂಡೆ ಕಡೆ ಬಂದ್ಬಿಡಿ . ನಾನೂ ಪುಟ್ಟಣ್ಣ ಹುಲಿ ನೋಡ್ಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಗ್ ಬರ್ತಿವಿ ." ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳಿದರು .
"ಅದೇಕೆ ? ನಾವೂ ಹುಲಿ ನೋಡಕ್ಕೆ ಬಂದೇ ಬರ್ತಿವಿ ! ನಮ್ಗೇನು ಧೈರ್ಯ ಇಲ್ವೇನು ?" ಎಂದಳು ಅಜ್ಜಿ .
"ಅಜ್ಜಿ ! ಬೇಡ ಅಜ್ಜಿ !" ಪುಟ್ಟಿ ಅಳುಮೋರೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡಳು .
"ಹುಲಿಗೆಲ್ಲ ಹೆದರ್ತಾರೇನೆ ? ನಿನ್ನಂತೆ ಇದ್ದ ಒಬ್ಬ ಪುಟ್ ಹುಡ್ಗಿ ಹುಲಿಗಿಂತ ಕ್ರೂರ್ವಾದ ಒಂದು ಮೃಗಾನ ಹೇಗೆ ಎದುರಿಸಿದ್ಳು ಗೊತ್ತೇ ?" ಎಂದು ಪುಟ್ಟಿಯ ಕುತೂಹಲ ಕೆಣಕಿದಳು ಅಜ್ಜಿ .
"ಕಥೆನಾ ? ಹೇಳು ಅಜ್ಜಿ !" ಪುಟ್ಟಿಗೆ ಉತ್ಸಾಹ ಉಕ್ಕಿತು . ಚಿಕ್ಕಂದಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ತಾತ ತನಗೆ ಹೇಳಿದ್ದ ಕಥೆಯನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿದಳು ಅಜ್ಜಿ . ಹುಲಿಯ ಗರ್ಜನೆಯನ್ನು ಮರೆತು ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಮಗ್ನಳಾದಳು ಪುಟ್ಟಿ. ಪುಟ್ಟಣ್ಣ ಮತ್ತು ತಾತ ಕೂಡ !
ಒಂದಾನೊಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯ ಸಮೀಪ ಒಂದು ಕಾಡು ಇತ್ತಂತೆ . ಆ ಕಾಡಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿದ್ದವು. ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಒಬ್ಬ ರಾಜನೂ ಇದ್ದ . ಆತ ಸಿಂಹವೋ , ಹುಲಿಯೋ , ಕರಡಿಯೋ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ . ಜಿಂಕೆಯೋ , ಕಾಡು ಕೋಣನೋ , ತೋಳವೋ ಕೂಡ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ .
ಆತನೇ ಮೃಗ ! ಮೃಗನಾಯಕ !
ಮೃಗನಾಯಕ ತನ್ನ ಮೂರು ಮರಿಗಳೊಂದಿಗೆ ದೊಡ್ಡದೊಂದು ಗವಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದ . ಚಿಕ್ಕ ಮರಿಗಳು ಚೂಟಿಯಾಗಿದ್ದವು . ಪ್ರೀತಿಯೋಗ್ಯವಾದ ಮುದ್ದುಮರಿಗಳಾಗಿದ್ದವು . ಆದರೆ ಮರಿಗಳು ಬೆಳೆದಂತೆ ಅವುಗಳ ತುಂಟತನವೂ ಬೆಳೆಯಿತು . ಅವನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ಟವಾಯಿತು . ಸಾಮಾನು ಸರಂಜಾಮುಗಳನ್ನು ಒಡೆದು ಹಾಕಿದವು . ಗವಿಯನ್ನು ಅಸ್ಥವ್ಯಸ್ಥಗೊಳಿಸಿದವು .
ತಾಯಿ ಮೃಗ ಬಲಹೀನಳಾಗಿದ್ದಳು . ಯಾವ ಕೆಲಸವೂ ಮಾಡಲಾರದೆ , ಗವಿಯ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಸದಾ ಮಲಗಿಯೇ ಇದ್ದಳು .
ಆದ್ದರಿಂದ ತುಂಟು ಮರಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಬ್ಬ ದಾದಿಯನ್ನು ಕರೆತರಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ ಮೃಗನಾಯಕ .
ಕೂಡಲೇ ಜೋರಾಗಿ ಒಮ್ಮೆ ಗರ್ಜಿಸಿದ, ಜಾಗಟೆಯನ್ನು ಬಾರಿಸಿದ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲ ಕಾಡು ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನೂ ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿದ .
"ನನ್ನ ಮರಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಬ್ಬ ದಾದಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆ . ಅವಳು ಅಡುಗೆಯನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು , ಗವಿಯನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛವಾಗಿಡ ಬೇಕು, ಹೊಲಿಯ ಬೇಕು, ಹಾಡ ಬೇಕು. ಮರಿಗಳಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕ ಬೇಕು, ಊಟ ತಿನ್ನಿಸ ಬೇಕು . ಅವರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ನಡೆವಳಿಕೆಯನ್ನು ಕಲಿಸ ಬೇಕು, ತುಂಟತನ ಮಾಡದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಕು, ಅವರೊಂದಿಗೆ ಆಡಲೂ ಬೇಕು .
ಈ ನೌಕರಿಗೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದೀರಾ ?"
"ನಾನು ಅಡುಗೆ ಮಾಡ ಬಲ್ಲೆ . ಆದರೆ ಸ್ವಚ್ಛ ಮಾಡುವುದು ಕಷ್ಟ ." ಎಂದಿತು ಹುಲಿಯಮ್ಮ.
"ನಾನು ಹೊಲಿಯ ಬಲ್ಲೆ . ಆದರೆ ಹಾಡು ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ . " ಎಂದಿತು ಸಿಂಹದ ರಾಣಿ .
"ನಾನು ಮರಿಗಳೊಡನೆ ಆಟವಾಡ ಬಲ್ಲೆ . ಆದರೆ ಕಲಿಸುವುದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ." ಎಂದಿತು ಮಂಗಮ್ಮ .
"ನನ್ನ ಎಲ್ಲ ಕೋರಿಕೆಗಳನ್ನೂ ನೆರವೇರಿಸುವವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವೇ?" ಎಂದು ಹಕ್ಕಿನಿಂದ ಅಬ್ಬರಿಸಿದ ಮೃಗನಾಯಕ.
"ನನ್ನ ಮರಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಬ್ಬ ದಾದಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆ . ಅವಳು ಅಡುಗೆಯನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು , ಗವಿಯನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛವಾಗಿಡ ಬೇಕು, ಹೊಲಿಯ ಬೇಕು, ಹಾಡ ಬೇಕು. ಮರಿಗಳಿಗೆ ನೀರು ಹಾಕ ಬೇಕು, ಊಟ ತಿನ್ನಿಸ ಬೇಕು . ಅವರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ನಡೆವಳಿಕೆಯನ್ನು ಕಲಿಸ ಬೇಕು, ತುಂಟತನ ಮಾಡದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಕು, ಅವರೊಂದಿಗೆ ಆಡಲೂ ಬೇಕು .
ಈ ನೌಕರಿಗೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದೀರಾ ?"
"ನಾನು ಅಡುಗೆ ಮಾಡ ಬಲ್ಲೆ . ಆದರೆ ಸ್ವಚ್ಛ ಮಾಡುವುದು ಕಷ್ಟ ." ಎಂದಿತು ಹುಲಿಯಮ್ಮ.
"ನಾನು ಹೊಲಿಯ ಬಲ್ಲೆ . ಆದರೆ ಹಾಡು ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ . " ಎಂದಿತು ಸಿಂಹದ ರಾಣಿ .
"ನಾನು ಮರಿಗಳೊಡನೆ ಆಟವಾಡ ಬಲ್ಲೆ . ಆದರೆ ಕಲಿಸುವುದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ." ಎಂದಿತು ಮಂಗಮ್ಮ .
"ನನ್ನ ಎಲ್ಲ ಕೋರಿಕೆಗಳನ್ನೂ ನೆರವೇರಿಸುವವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವೇ?" ಎಂದು ಹಕ್ಕಿನಿಂದ ಅಬ್ಬರಿಸಿದ ಮೃಗನಾಯಕ.
"ಅಂತಹ ಹೆಣ್ಣು ಒಬ್ಬಳು ಇರುವಳು ಎಜಮಾನರೆ !" ಎಂದಿತು ಮರದ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ವಿವೇಕವುಳ್ಳ ಮುದಿ ಗೂಬೆ ಪಕ್ಷಿ . "ಮೂರು ಲೋಕಗಳಲ್ಲೂ ಕಾಣ ಸಿಗದ ಪ್ರತಿಭೆ ಮತ್ತು ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಅಪರೂಪದ ಹುಡುಗಿಯವಳು . ಅವಳು ಅಡುಗೆ ಮಾಡ ಬಲ್ಲವಳು , ಸ್ವಚ್ಛ ಮಾಡಲು ಬಲ್ಲವಳು. ಹೋಲಿಗೆಯೇ ಹಾಡೇ ? ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಲ್ಲವಳು. ಕಲಿಸಲು ಬಲ್ಲವಳು ಮತ್ತು ಆಡಲೂ ಬಲ್ಲವಳು . ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಪುಸ್ತಕ ಓದಲೂ ಬಲ್ಲವಳು ! ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಹುಡುಗಿ ಎಂಬ ಖ್ಯಾತಿ ಗಳಿಸಿರುವವಳು . ಅವಳೇ ನಿನಗೆ ತಕ್ಕ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ದಾದಿ . ಅಗೋ ! ಸಮೀಪದ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲೇ ವಾಸವಾಗಿರುವಳು !"
"ಏನು ? ನರ ಮನುಷ್ಯಳೆ ?" ಚಕಿತಗೊಂಡು ಗರ್ಜಿಸಿದ ಮೃಗನಾಯಕ. " ಓರ್ವ ನರಳನ್ನು ಹೇಗೆ ದಾದಿಯಾಗಿ ಕರೆತರಲು ಸಾಧ್ಯ ?"
"ನೀನು ಅವಳನ್ನು ಮದುವೆಯಾದರೆ ಕರೆತರ ಬಹುದಲ್ಲವೆ ?" ಎಂದು ಸೂಚನೆ ನೀಡಿತು ನರಿ .
"ಅವಳ ತಾಯಿ ತಂದೆಯರು ಅವಳಿಗಾಗಿ ಓರ್ವ ಬುದ್ಧಿವಂತನಾದ, ಶಕ್ತಿಶಾಲಿಯಾದ , ಐಶ್ವರ್ಯವಂತನಾದ ವರನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿರುವುದಾಗಿ ಸುದ್ದಿ ತಂದಿದ್ದ ಕಾಗೆರಾಯ . ಅವಳಿಗೆ ನಿನಗಿಂತ ಅರ್ಹನಾದ ವರ ಇನ್ಯಾರು ಸಿಕ್ಕುತ್ತಾರೆ ಮಾರಾಯ ?"
"ಬಲೆ !" ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟಿತು ಜಿಂಕೆ . " ನಿನ್ನನ್ನು ನರನಂತೆ ಸಿಂಗರಿಸಿ ನಾವು ತಯಾರು ಮಾಡುವೆವು!"
ಹುಣ್ಣಿಮೆಯಂದು ತಾನು ಹೆಣ್ಣು ಕೇಳಲು ಬರುವುದಾಗಿ ಒಂದು ಪತ್ರವನ್ನು ಬರೆದು , ಪಾರಿವಾಳದ ಅಂಚೆಯ ಮೂಲಕ ಹುಡುಗಿಯ ತಾಯಿ ತಂದೆಯರಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಮೃಗನಾಯಕ .
ಅಂತೆಯೇ ಆ ಶುಭದಿನದಂದು ನವಿಲುಗಳು ಚಾಮರ ಬೀಸುತ್ತಿರಲು , ಕೋತಿಗಳು ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ತಾಳ ಮೇಳಗಳನ್ನು ಬಾರಿಸುತ್ತಿರಲು , ಆನೆಯ ಮೇಲೆ ಸವಾರನಾಗಿ ಬಹಳ ಅದ್ದೂರಯಿಂದ ಹಳ್ಳಿಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ ಮೃಗನಾಯಕ.
ಹುಡುಗಿಯ ತಾಯಿ ತಂದೆಯರು ಬೆರಗಾದರು . ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಒಬ್ಬ ಮಹಾರಾಜ ಆಗಮಿಸಿರುವನಲ್ಲ !
ಅವರುಗಳು ಆತನನ್ನು ಆದರದಿಂದ ಸ್ವಾಗತಿಸಿ , ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಹಾಸಿನಮೇಲೆ ಕುಳ್ಳರಿಸಿ ಪಾನಕ ನೀಡಿ ಉಪಚರಿಸಿದರು.
"ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಮಗಳನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಲು ಅಪೇಕ್ಷಿಸುತ್ತೇನೆ . ನನ್ನ ರಾಜ್ಯ ಬಹಳ ವಿಶಾಲವಾದದ್ದು . ನನ್ನ ಅರಮನೆ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡದು . ಹೇರಳವಾದ ನೌಕರರಿಂದಲೂ ಕ್ಷೀಣವಾಗದಷ್ಟು ಆಹಾರದಿಂದಲೂ ತುಂಬಿರುವುದು . ನಿಮ್ಮ ಮಗಳು ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯಿಂದ ಇರಬಹುದು . ಇಗೋ ! ಇವೆಲ್ಲ ನಿಮಗಾಗಿ ನಾನು ತಂದಿರುವ ಉಡುಗೊರೆ .." ಎಂದು ನಯವಾಗಿ ನುಡಿದ ಮೃಗನಾಯಕ .
ಹಣ್ಣುಗಳು , ಧಾನ್ಯಗಳು , ಗಂಧದ ದಿಮ್ಮಿಗಳು , ಮೂಟೆಯ ತುಂಬ ನವರತ್ನಗಳು , ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟ ಮೃಗನಾಯಕ .
ತಾಯಿ ತಂದೆಯರಿಗೆ ಪುಳಕವೇರ್ಪಟ್ಟಿತು . ಆದರೆ ಮಗಳೋ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದಳು :
" ಉಡುಗೊರೆಗಳಿಗೇನೂ ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ . ಆದರೆ ಈ ರಾಜ ಏಕೋ ವಿನೋದವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾನಲ್ಲ !ಕಪ್ಪು ಮೂಗು ! ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಪಂಜಿನಂತೆ ಕೈಗಳು !"
" ಉಶ್ ! ಸುಮ್ಮನಿರೇ ಮಗಳೇ ! ಎಂತ ವಿನೋದವ ಕಂಡೆ ? ಮನುಷ್ಯರು ವಿಭಿನ್ನರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ !"
" ಸರಿ!ಸರಿ !"ಎಂದಳು ಮಗಳು .
ಅಂದು ಸಂಜೆಯೇ ಮದುವೆಯ ಸಂಭ್ರಮ ! ಓರ್ವ ಮಹಾರಾಜ ತಮ್ಮ ಅಳಿಯನಾದನಲ್ಲಾ ಎಂದು ಇಡೀ ಹಳ್ಳಿಯೇ ಹಿಗ್ಗಿತು .
ಮದುವೆಯ ನಂತರ ಮಡದಿಯೊಡನೆ ಹೊರಟು ನಿಂತ ಮೃಗನಾಯಕ .
" ನನ್ನ ರಾಜ್ಯ ಬಹಳ ದೂರ . ತಲುಪುವುದಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯವಾಗುವುದು . ನೀನು ಸಹನೆಯಿಂದಿರ ಬೇಕು. " ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿದ .
"ಒಳ್ಳೆಯ ಮಡದಿಯಾಗಿ ನಮ್ರತೆಯಿಂದಿರು ಮಗಳೇ ." ಎಂದು ಮಗಳನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟರು ಹೆತ್ತವರು .
ಮೃಗನಾಯಕ ಮತ್ತು ಹುಡುಗಿ ಆನೆ ಸವಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೊರಟರು .
ಆನೆ ನಡೆಯಿತು ನಡೆಯಿತು ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು .
ಎರಡು ತಾಸುಗಳನಂತರ ಹುಡುಗಿಗೆ ಆಯಾಸವಾಯಿತು . "ಇನ್ನು ಎಷ್ಟು ದೂರ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು .
''ಸುಮ್ಮನೆ ಬರುವೆಯೋ ? ಸ್ವರೂಪವ ತೋರಲೋ ?'' ಎಂದು ಕೋಪದಿಂದ ಉರಿದುಬಿದ್ದ ಮೃಗನಾಯಕ .
ಹುಡುಗಿ ಮೌನವಾದಳು .
ಮತ್ತೊಂದು ತಾಸು ಕಳೆಯಿತು . ಸೂರ್ಯಾಸ್ತವೂ ಆಯಿತು . ಹುಡುಗಿಗೆ ಬೇಸರವಾಯಿತು . ಹಸಿವೂ ಉಂಟಾಯಿತು .
"ಇನ್ನೆಷ್ಟು ದೂರ ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು .
"ಸುಮ್ಮನೆ ಬರುವೆಯೋ ಸ್ವರೂಪವ ತೋರಲೋ ?" ಎಂದು ಕೋಪಗೊಂಡು ಸಿಡುಕಿದ ಮೃಗನಾಯಕ .
ಕಡೆಗೊಮ್ಮೆ ಅವರುಗಳು ಕಾಡನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದರು . ಬಹಳ ಕತ್ತಲಾಗಿತ್ತು. ಭಯವೇರ್ಪಟ್ಟಿತು . ಹುಡುಗಿಗೆ ಇನ್ನೂ ಸಹಿಸುವುದು ಅಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು .
ಬೆಟ್ಟ ಗುಡ್ಡಗಳನ್ನು ಹತ್ತಿ ಇಳಿದು , ಹೊಳೆಗಳನ್ನು ದಾಟಿ , ಪೊದೆಗಳಲ್ಲಿ ತೂರಿ ಸಾಗುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು .
" ಇನ್ನೂ ಎಷ್ಟು ದೂರ?" ಹುಡುಗಿ ಗೊಣಗಿದಳು .
"ಸುಮ್ಮನೆ ಬರುವೆಯೋ ಸ್ವರೂಪವ ತೋರಲೋ ?" ಎಥಾಪ್ರಕಾರ ರೇಗಿದ ಮೃಗನಾಯಕ .
ಹುಡುಗಿ ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಮತ್ತೆ ಮೌನವಾದಳು .
ಕಡೆಗೂ ಮುಂಜಾವಿನ ವೇಳೆಗೆ ಗವಿಯನ್ನು ತಲುಪಿದರು . ಆನೆಯೂ ಬೀಳ್ಗೊಂಡಿತು .
" ಒಳಗೆ ನಡಿ . ಇದೇ ನನ್ನ ಮನೆ . " ಎಂದ ಮೃಗನಾಯಕ .
ಹುಡುಗಿ ಚಕಿತ ಗೊಂಡಳು . " ನೀನೆಂತಹ ಮಹಾರಾಜ ! ಈ ಹೊಲಸು ಗವಿಯೊಳಗೆ ನಾನು ಕಾಲಿಡಲಾರೆ !"
ಕೋಪಗೊಂಡ ಮೃಗನಾಯಕ ಥಟ್ಟನೆ ಎಗರಿಬಿದ್ದ . " ಸುಮ್ಮನೆ ಬರುವೆಯೋ ? ಸ್ವರೂಪವ ತೋರಲೋ?"
ಹುಡುಗಿಯೂ ಕೋಪದಿಂದ ರೇಗಿದಳು . " ತೋರು ಸ್ವರೂಪವ !"
ಮೃಗನಾಯಕ ತನ್ನ ಮಾರುವೇಷವನ್ನು ಕಳಚಿ ಹಾಕಿದ . ಅವನು ಮನುಷ್ಯನೇ ಅಲ್ಲ , ಮೃಗ, ಎಂಬುದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡ ಹುಡುಗಿ ಗರ ಬಡಿದವಳಂತೆ ಆದಳು. "ನಾವು ಮೋಸ ಹೋದೆವು ! "ಎಂದು ಕೂಗಿಕೊಂಡಳು .
"ಸಾಕು !" ಎಂದು ಗುಡುಗಿದ ಮೃಗನಾಯಕ . "ನಮಗಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲೆಂದೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಕರೆತಂದಿರುವೆ . ಸದ್ದು ಮಾಡಿದರೆ ನಿನ್ನನ್ನು ನುಂಗಿ ಹಾಕುವೆ ! ಜೋಕೆ ! ಈಗ ಹೊರಡು ! ಮನೆಯನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛ ಮಾಡು, ಅಡುಗೆ ಮಾಡು . ಹೊಲಿದು ಮುಗಿಸಿ ನನ್ನ ಮರಿಗಳಿಗೆ ಲಾಲಿ ಹಾಡು !"
